Cenin halinin huzuru yoktu fakat bu suskunlukta. Dostunun yanında sarılabildiğin sessizliğindeki ferahlık da, yoktu. Pes edip soluğu kalemde buldu şairler. Akan gözlerinin mükafatını göremediklerinden tüm bu uyumalara, yazmalara bağlandılar umarsızca. Kapıyı gürültülü kapattılar yazdıkça, akıttıkça, defalarca!
Sanatın kaçamaklarından faydalanmak, anlaşılmaz olmak
istemiyorsun. Bir kerecik yalın, apaçık olmak istiyorsun. Sezdirmek,
sembolistlik uzak dursun istiyorsun. Yorgun düştüğünde kollara atlayıp dümdüz
netleşmek, denizlerde uçsuz bucaksız olabilmeyi düşlüyorsun.
Aşikarlıklarını görebiliyorum. Hissediyorum.