“Döküldü
bu soğuk geceye, soluma kazıdıklarım.” demek istediğinde en içim, ademoğlunun
hastalığıydı bu diye hatırlarım. Kaçtığından yakalamaya tenezzül etmediğim.
“Bırakın gitsin!” dediğimde burkulduğum. Hoşlarına gitmişti değil mi? Ne zaman
keyfe düşsek beklerler münzevi halimizi. Hoyrattır buranın insanları bu yaz
vakti. İçtenliklerine aldanmışız heyhat. Bak! İnandığımız masallar düşmüş
yerli yersizce. Kandırılmış suretimizse kadehlerle kalmış, sevişmişler
eskitilmiş eşikte.