Her
sükunetin şefkatli kollarına bıraktığımda bu yek pare kendimi, içimi bir
ürperti sarar, bana tüm gerçekliğiyle sensizliği hatırlatan. Şimdi başım önüme
eğilmiş, engel olamıyorum. Reşid'im, kurtarın beni! Kaderin çağlayanlarında kayboluyorum. Aklım kalbimle
ne zaman sulh eder? Bekliyorum.
