Hepimiz farkındayız aslında, hepimiz biliyoruz, bir arada bulunduğumuz her mekânda yaşıyoruz, tanıklık ediyoruz fakat açıkça ifade edemiyoruz, korkuyoruz. Ruhumuz demir parmaklıklarımızın ardına sıkışmış, bağırmak istiyor ama biz izin vermiyoruz.
İki dudağın arasında ki gizemi açığa vuramadığımızdan her şey bir şekilde yolunu bulup dışarı yansıyor. Her şey gözümüzden dışarı yansıyor. Bunun içindir ya “Gözler asla yalan söylemez.” Çünkü onlar içimizdeki hapishanenin camlarıdır. Dışarıdan görülür her şey, içeride ki tutuklu ruhun her samimiyeti yansır gözlerden dışarı, çünkü gözler saydamdır. Hatayı affetmez.